آکنه

تعریف

آکنه یک ضایعه پاپولار یا پوسچولار است که صورت قفسه سینه و پشت تنه را درگیر می کند.

شرح حال

آکنه در سنین نوجوانی شایع است ولی می تواند تا دوران بزرگسالی نیز باقی بماند.

افزایش تولید سبوم ، مسدود شدن منافذ سبابه و پروپیونی

 باکتریوم آکنس از عوامل ایجاد کننده آکنه هستند.

انواع مختلفی از آکنه وجود دارد :

آکنه استروئیدی (آکنه پوسچولر و دارای کومدون که 2 تا 5 هفته پس از مصرف استروئیدی روی قفسه سینه ظاهر می شود).

آکنه نوزادی (در بدو تولید بروز می کند)

آکنه شیرخواران (در دوران شیرخواری دیده می شود)

آکنه نکروتیک (آکنه خارش دار پوست سر)

آکنه اکسکوریه (خراشیده) (ضایعات آکنه توسط بیمار دستکاری شده اند و زخم ها و اسکار به جا مانده است).

یافته های پوستی

ضایعات آکنه به دو گروه التهابی و غیرالتهابی تقسیم می شوند.

ضایعات غیر التهابی شامل کومدون های دهانه باز (جوش سرسیاه) و کومدون های با سر بسته (سر سفید) هستند.

ضایعات التهابی به صورت پاپول ، پوسچول یا ندول (کیست) بروز می کنند.

آزمایشگاه و بیوپسی

در بیماران مؤنث هنگامی که در کنار آکنه ، علایم افزایش آندرژون (مو در صورت ، هیپر تروفی عضله ، نامنظم شدن خونریزی ماهانه) وجود داشته باشد باید بررسی آزمایشگاهی صورت گیرد.

آزمون های درخواستی باید شامل تستوسترون ، LH , FSH و دهیدرواپی آندروسترون سولفات باشد.

برای رد فولیکولیت عفونی می توان کشت باکتری و قارچ انجام داد.

تشخیص افتراقی

روزاسه (کومدون ندارد ولی حملات گرگرفتگی و برافروختگی و پرخونی صورت وجود دارد)

فولیکولیت باکتریایی (گرم منفی) و مخمری (معمولا صورت را درگیری نمی کند).کراتوز پیلاریس (اغلب در سطح اکستنسور (extensor) بخش فوقانی بازو دیده می شد).

سیر و پیش آگهی

بیماری در مردان شدیدتر است ؛ مردان در مراحل دیررس تر بیماری به پزشک مراجعه خواهند کرد.

آندروژن ها آکنه را بدتر می کنند. به ویژه در ورزشکاران استفاده از استروئیدهای آنابولیک باید بررسی شود.

استعداد تشکیل اسکار از فرد تا فردی دیگر متفاوت است .

ممکن است بی رنگ شدن قرمزی و پیگامانتاسیون محل آکنه تا ماه ها پس از بهبودی آکنه طول بکشد.

بسیاری از خانم ها در روزهای قبل از شروع خونریزی ماهانه تشدید بیماری را تجربه می کند.

درمان

درمان باید جنبه های جسمی و روانی بیماری را کنترل کند.

برای اغلب بیماران می توان در عرض 3 ویزیت اول برنامه درمانی را تدوین کرد.

باید به بیمار توضیح داد که شروع اثر درمان های موضعی حدود 2 ماه طول خواهد کشید و همکاری و حوصله او برای درمان ضروری است.

باید زمینه سرشتی در فرد از نظر تشکیل اسکار را در نظر گرفت ؛ بیمارانی که شواهد تشکیل اسکار دارند باید یک دوره درمان موضعی و آنتی بیوتیک خوراکی 2 ماه را استفاده نمایند.

اگر درمان اولیه باعث بهبودی نشود باید ایزوترتینوئین (آکوتان ، آمنستین ، سوترت) شروع شود. در بیمارانی که با علایم ندولوکیستیک مراجعه می کنند می توان به عنوان اولین درمان ایزوترتینوئین را تجویز کرد.

پوست چرب

شستشوی با آب گرم (بدون مالیدن و تحریک پوست) مفید است. البته شستشوی بیش از حد با اکثر درمان های تداخل دارد.

مصرف نرم حالت دهنده های مو و روغن ها ممنوع است.

بیمارانی که پوست بسیار چرب دارند از دوز کم ایزوترتینوئین سود می برند. متخصصین پوست رژیم های متنوعی از این دارو برای این مورد تجویز می کنند.

در صورت مصرف مواد آرایشی ، تنها انواع بدون روغن و شامل پایه محلول درآب مجاز هستند.

منافذ بسته غیر التهابی (کومدون های سرسفید و سرسیاه)

داروهایی که تاحدی پوست را خشک می کنند و لایه برداری خفیف انجام می دهند تجویز می شوند. می توان این ترکیبات را به تنهایی یا همراه ترتینوئین تجویز نمود.

منافذ پوستی ملتهب (پاپول و پوسچول)

اغلب بیماران ترکیبی از کومدون ، پاپول و پوسچول را همزمان دارند.

برای درمان کومدون ، پاپول و پوسچول می توان ترکیبات رتینوئید را شب هنگام و بنزوئیل پراکسید یا هردو در کنار سولفاستامید با یا بدون گوگرد استفاده کرد. یکی از مخلوط ها را صبح ها و ترکیب دیگر را شبها تجویز کنید.

دوز شروع آنتی بیوتیک خوراکی به این قرار است : تتراسیکلین 500 میلی گرم 2 بار در روز ، اریترومایسین یک گرم در 24 ساعت در دوزهای منقسم داکسی سیکلین 100 میلی گرم دو بار در روز مینوسیکلین 100 میلی گرم دو بار در روز.

شروع اثر آنتی بیوتیک خوراکی هفته ها زمان می برد و برای کسب بهترین نتیجه باید ماهها درمان را ادامه داد.

ندول ها و کیست های ملتهب (آکنه ندولوکیستیک)

ایزوترتینوئین (آکوتان ، آمفستین ، سوترت) بسیار مؤثر است.

می توان داخل کیست ها استروئید (تریامسینولون mg/cc 5/2) تزریق کرد. این درمان نیاز به توجه و دقت ویژه ای دارد چرا که خطر آتروفی پوستی وجود دارد.

در آکنه بسیار شدید ممکن است دوره کوتاه پردنیزون خوراکی در شروع درمان تجویز شود.

بیماران مؤنث از مصرف ضدبارداری های خوراکی (آلیس ، یاسمین ، ارتوتری سیکلن) سود می برند.

بانوانی که نمی توانند OCP مصرف کنند یا پس از یک دوره ایزوترتینوئین دچار عود شده اند می توانند اسپیرینولاکتون 50 میلی گرم دوبار در روز ، مصرف کنند.

تغییر پیگمانتاسیون و اسکار

برای درمان اسکار ، یک سال پس از خاموش  شدن آکنه ، بیمار را به جراح پوست ارجاع دهید. این فاصله زمانی به روندهای فیزیولوژیک ترمیم و تولید اسکار فرصت کافی برای رسیدن به وضع پایدار می دهد.

ماکول های قرمز به مرور زمان برطرف می شود و اسکار تلقی نمی شوند.

درمان اسکار آکنه به وسیله اکسیزیون جراحی ، لیزر ، لایه برداری (derm abrasion) پوست برداری شیمیایی (chemical peeling) تزریق مواد پرکننده (کلاژن یا چربی) صورت می گیرد.

چه زمانی ارجاع کنید ؟

بیمارانی که احتمال ابتلا به اختلال غدد درون ریز درآنها مطرح شده باید به متخصص پوست و غدد ارجاع داده شوند.

آکنه ای که به درمان مرسوم پاسخ ندهد یا همراه با تشکیل اسکار باسد را به متخصص پوست ارجاع دهید.

درماتیت دور دهانی:

تعریف

 بثورات پاپولر پوسته دار اطراف دهان ، بینی و چشم ها که بیشتر زنان را مبتلا می کند

شرح حال

بثورات در اطراف دهان شروع می شود ولی ممکن است اطراف بینی و چشم ها را نیز درگیر کنند.

درماتیت دور دهان معمولا بانوان را مبتلا می کند ولی در کودکان نیز دیده می شود.

مصرف مکرر مواد مرطوب کننده و ترکیبات فلوئورینه می تواند از علل ایجاد بیماری باشد.

یافته های پوستی

پاپول و پوسچول های نوک سوزنی بر روی زمینه قرمز رنگ و پوسته ریزی دهنده که محدود به چانهو چین های نازولابیال باقی می مانند.

تشخیص افتراقی

آکنه

درماتیت سبورئیک

درماتیت آتوپیک (اگزمایی)

زرد زخم

روزاسه (آکنه روزاسه)

تعریف :

بثورات پوستی شایع که با سرخی ، تلانژکتازی ، برافروختگی (جزء عروقی) و گرگفتی و پاپول و پوسچول (جزء التهابی) شناخته می شود.

شرح حال

بیمار معمولا بیش از 30 سال سن دارد .

روزاسه در کودکان گزارش شده است.

علت بیماری مشخص نیست.

یافته های پوستی

ضایعات روی پیشانی ، گونه ها ، بینی و اطراف چشم ها ظاهر می شوند.

اریتم یا تلانژکتازیو یا هردو دیده می شوند.

معمولا در هر لحظه کمتر از 10 پاپول و پوسچول دیده می شود.

موارد شدید بیماری می تواند با پوسچول های متعدد ، تلانژکتازی ، اریتم منتشر ، پوست چرب و ادم (بینی و گونه ها) همراه باشد.

یافته های غیر پوستی

علایم چشمی خفیف به صورت کنژنکتیویت همراه با درد ، اشک ریزش و احساس جسم خارجی خواهد بود.

یافته های چشمی بیماری ، تلانژکتازی پلک ، پرخونی ملحمه ، بلفاریت ، کراتوپاتی نقطه ای سطحی شالازیون ، ارتشاح و واسکولاریزاسیون قرنیه و نازک شدن قرنیه هستند.

آزمایشگاه و بیوپسی

تشخیص معمولا بالینی است و آزمایش نیاز نیست.

اگر ضایعات نمای تیپیک نداشتند ، برای رد فولیکولیت ، کشت باکتریایی انجام دهید.

تشخیص افتراقی

آکنه (روزاسه هرگز کومدون ندارد)

تینه آی پوسچولر

درماتیت دور دهان

فولیکولیت عفونی (استافیلوکوک یا گرم منفی ها)

لوپوس اریتماتو

درمان

بیمار باید از غذا و نوشیدنی داغ و پر ادویه ، شراب قرمز و نور آفتاب پرهیز کنند.

سمیولوژی اعصاب

نواحی آناتومیک مختلف مغز شامل: لوب تمپورال، اکسی ‌پیتال ،لوب پریتال و لوب فرونتال است.
در نمای همیسفریک که از خارج به مغز نگاه می‌کنیم لوب تمپورال و بخش‌هایی از لوب اکسی پیتال و فرونتال دیده می‌شود.

در نمای ساژیتال: بخش‌هایی از لوب اکسی‌پیتال و قسمت عظیمی از لوب پریتال، بخش‌هایی از لوب فرونتال و کورپوس کالازوم ( نواحی ارتباطی مغز) و تالاموس و مخچه و بخشی از قسمت داخلی لوب تمپورال که به آن ناحیه مژیال گفته می‌شود مشاهده می‌شود.
از قسمت تحتانی ساقه مغز و قسمت تحتانی نیکره‌ها دیده می‌شود.
نورون فوقانی و تحتانی و یا سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی داریم. دو قسمت موتور
که موتور نورون فوقانی از سلول های لایه پیرامیدال کرتکس شروع می‌شوند و به شاخ قدامی نخاع ختم
می شوند و سیستم تحتانی از شاخ قدامی نخاع شروع و به عضلات ختم می‌شود. به این مسیر تا شاخ قدامی سیستم عصبی مرکزی می‌گویند. و سیستم عصبی محیطی که این مسیر از کرتکس به ساب کورتکس و بعد به ساقه مغز می‌رودو در انتها به نخاع ختم می‌شود و راه های آوران نیز به همین شکل از محیط آمده و ابتدا وارد ستون خلفی و جانبی و قدامی نخاع شده و پیام را به سمت بالا انتقال می‌دهند.
سیستم اتونوم :از 31 جفت زنجیره سمپاتیک در اطراف ستون فقرات که مربوط به راه‌های سمپاتیک هستند و در اطراف شرایین عبور و به سمت ارگان مربوطه می‌روند و پاراسمپاتیک که گانگلیون‌هایشان در نزدیک احشا قرار دارد تشکیل شده است. برای مثال پاراسمپاتیک چشم روی سلیاری بادی است و پاراسمپاتیک قلب روی قلب ولی سمپاتیک گانگلیون‌هایش روی ستون فقرات قرار دارد.
لوب اکسی‌پیتال عملش پردازش اطلاعات بینایی است،لوب تمپورال پیام های شنوایی را پردازش می‌کند، پریتال بیشتر حسی و فرونتال بیشتر حرکتی.
12 جفت اعصاب کرانیال داریم که شماره یک الفکتوری است که مربوط به حس بویایی می‌باشد و پیام ها را به بولب بویایی منتقل می‌کند و از آنجا به قسمت‌های تحتانی لوب فرونتال رفته و تفسیر می‌شود.
زوج شماره 2 اپتیک است که پیام های بینایی را از محیط گرفته و در کیاسما تقاطع پیدا کرده و در نهایت در لوب اکسی‌پیتال پیام ها پردازش می‌شوند.
عضلات محرکه چشم که زوج‌های 3 و 4 و 6 در آن نقش دارند که هسته‌هایشان در ساقه مغز قرار دارد.
عصب زوج 5 که 3/2 قدامی جمجمه و مغز را حس می‌دهد و حرکتی آن نیز مربوط به عضلات فک است و هسته اصلی آن که حرکتی است در پل مغزی قرار دارد ولی هسته های حسی آن از نخاع شروع شده و تا مغز میانی ادامه پیدا می‌کند.
عصب زوج 7 که حسی و حرکتی و پاراسمپاتیک است که حرکتی آن بیشتر حرکت عضلات سطحی صورت می‌باشد و حرکت عضلات عمقی و قدرتمند فک برعهده عصب زوج 5( تریژمینال) است. عصب زوج 7 از داخل اینترنال ادیتوری آمده و هسته آن نیز در داخل پل مغزی قرار دارد.
عصب زوج 8 که جز کخلآر (حلزون) آن در شنوایی نقش دارد که حلزون 2 دور و نیم به دور خودش می‌پیچد و قسمت دیگر از عصب 8 جز تعادلی یا وستیبولار است که سه مجرای نیم دایره است. هسته عصب زوج 8 در داخل پل مغزی قرار دارد که 4 هسته ککلار و 4 هسته وستیبولار دارد.
گلوسوفارنژیال(زوج 9) که هم حسی و هم حرکتی و هم پاراسمپاتیک می‌باشد.
زوج 10:که اکثراً احشا و عضلات حنجره را عصبدهی می‌کند
زوج 11: که عضلات تراپزیوس و استرنوکلیدوماستویید را عصب دهی می‌کند که هسته آن در داخل گردن و بصل‌النخاع قرار دارد.
زوج 12:هایپوگلوسال که به زبان عصب می‌دهد.

به منحنی‌هایی که درماتوم‌های حسی بدن را نشان می‌دهد فونکیگارد می‌گویند.

که این نواحی را با سوزن زدن بر پوست معین کرده و ناحیه درگیری درماتوم نخاعی را مشخص می‌کنیم.
وسایل لازم برای انجام معاینه نورولوژی عبارتند از:افتالموسکوپ، سواب ، چکش رفلکس ، آبسلانگ ، دیاپازون 128 یا 256 ،سوزن برای بررسی حس و کارت اسنلن .
معاینه سیستم موتور یا حرکتی:
اولین معاینه در سیستم موتور نگاه است و ببینیم که عضلات متناسب با سن وجنس فرد هست یا خیر. ممکن است هایپرتروفی باشد( بیشتر در ورزشکاران) یا اینکه ممکن است که عضلات آتروفیک باشند برای مثال ناحیه قفسه سینه را نگاه می‌کنیم و از روی عضلات ناحیه و دیده شدن دنده‌ها می‌توانیم معیاری برای حجم عضلانی داشته باشیم.
گاهی برخی افراد دارای عضلات هایپرتروفی هستند ولی ورزشکار نبوده واین منشا بیماری دارد و این افراد دچار میوتونی هستند و عضلات این افراد دائم منقبض شده و زمان شل شدن عضلاتشان کوتاه است و به این بیماری تامسون می‌گویند و فرد با وجود هایپر‌تروفی بودن عضلات توان عضلانیش کم است(پهلوان پنبه). از نظر شیوع، بیماری تامسون بیماری نادری است. مثال دیگر در بچه هایی که دوشن دارند و دچار یک نوع میوپاتی دیستروفیک هستند و معمولاً تا سن 3و 4 سالگی فوت می‌کنند و این بچه‌ها از نظر عضلانی بسیار هایپرتروفی هستند ولی توان بلند شدن هم ندارند و در نهایت عضلات سینه‌ای درگیر شده و فوت می‌کنند.
بعد از نگاه مرحله دوم در معاینه موتور لمس است. در لمس تون عضلانی را چک می‌کنیم که این تون به علت عصب‌دهی مداوم در صفحه حرکتی می‌باشد که این صفحه حرکتی از یک درماتوم نخاعی و یک ریشه عصبی و چند رشته عضلانی تشکیل شده که این تون هیچگاه از بین نمی‌رود و کمترین میزان آن درمرحله‌ی خواب غیر رم است.
در برخی افراد این تون خیلی افزایش یافته که در اندام فوقانی دچار ادداکشن بازو(بازو به سمت قفسه سینه می‌آید) و فلکشن آرنج و تا حدودی فلکشن انگشتان هستند که به آن اسپاستیسیته اندام فوقانی می‌گویند و این فرد هایپرتون است.
در اندام تحتانی برعکس تمایل به وضعیت هایپراکستنشن دارد برای مثال در هنگام خم کردن پا بر روی تنه وخم کردن زانو و در مقابل درسی‌فلکشن مچ پا مقاومت می‌کند و هایپراکستنشن وضعیت هایپراسپاستیسیته اندام تحتانی است(در مقابل بسته شدن و تا کردن مقاومت می‌کند) در حالی که در اندام فوقانی هایپرفلکشن وضعیت هایپراسپاستیسیته است(در مقابل باز شدن مقاومت می‌کند). اما در فرد نرمال اندام را می‌توان به صورت پسیو و به راحتی و بدون
مقاومت حرکت داد پس دراسپاستیسیته مقاومت در برابر حرکات پسیو در یک جهت وجود دارد، در اندام فوقانی مقاومت در جهت اکستنشن و در اندام تحتانی مقاومت در جهت فلکشن وجود دارد. اسپاستیسیته همچنین وابسته به سرعت است یعنی هرچه سریعتر بکشیم مقاومت نیز افزایش می‌یابد. خاصیت دیگر اسپاستیسیته این است که در ابتدای حرکت پسیو بیشتر است ودر انتها دیگر ول می‌کند ومقاومت نمی‌کند.
نوع دیگری از مقاومت وجود دارد که به آن ریجیدیتی می‌گویند که در اینجا مقاومت در برابر حرکت در هر دو جهت
است و در افرادی که دچار اشکال در گانگلیون‌های بازال هستند مثل بیماری پارکینسون دیده می‌شود و این مقاومت وابسته به سرعت نیست و همچنین در کل دامنه حرکت وجود دارد و گاهی اوقات حالت چرخدنده‌ای(در حرکت) پیدا می‌کند و به آن چرخدنده می‌گویند.
بعد از معاینه تونوسیته وارد معاینه فرس یا قدرت عضلانی می‌شویم که در اینجا معیار ما 5 از 5 است که قدرت
نرمال متناسب با سن وجنس فرد است. در 5 از 5 فرد دست خود را هم در برابر جاذبه و هم در مقابل مقاومت می‌تواند بالا آورد و دست خود را نگه دارد برای مثال یک وزنه یک کیلویی را بلند کند و نگه دارد.
4 از 5 :فرد جسم را بالا آورده ولی نمی‌تواند نگه دارد ( منظور از نگه داشتن در همان ابتدا است نه یک ساعت) .
3 از 5 :فرد فقط بر جاذبه غلبه می‌کند و اگر مقاومت قرار دهیم نمی‌تواند دستش را بالا آورد.
2 از 5: در مقابل جاذبه هم نمی‌تواند حرکت دهد و فقط در جهت افق( مثلاً روی تخت دست خود را حرکت دهد).
1 از 5 : فقط اندکی و به صورت جزیی می‌تواند انگشتان خود را حرکت دهد.
0 از 5 :هیچ گونه حرکتی در اندام مورد بررسی ما وجود ندارد.
یک نوع از کاهش فرس عضلانی گلوبال است که کاهش قدرت به یک نسبت است. نوع دیگر کاهش
قدرت عضلانی به صورت گراس یا آشکار است که یک سمت بدن یا یک اندام از کار افتاده و یا یک سمت بدن عضلات دیستال و پروگزیمال به یک نسبت قدرتشان کاهش می‌یابد برای مثال فقط راست یا چپ و یا فقط اندام فوقانی، که به صورت واضح این حالت وجود دارد. در برخی افراد کاهش قدرت عضلانی به صورت درماتومال است که به آن سگمنتال هم می‌گویند که در آن فقط یک ناحیه قدرتش کاهش یافته مثلاً فقط عملکرد ابداکشن بازو ضعیف شده ولی می تواند دست پزشک را به خوبی فشار دهد یا مثلاً پایش را نمی‌تواند بالا آورد ولی انگشتان پا قدرت خوبی دارن در اینجا یا ریشه‌های عضلانی یا صفحه حرکتی و یا شبکه (مثال شبکه بازویی یا کمری) مشکل دارد. که باید دانست هر عمل بر عهده کدام عضلات است برای مثال فردی ممکن است مراجعه کند و در باز و بسته کردن انگشتان دست خود مشکل داشته باشد و سابقه شکستگی آرنج را نیز بدهد، میتوان این مورد را مطرح کرد که شاید عصب اولنار که از شیار اولکرانون رد می‌شود گیر افتاده و عصب اولنار فلج و دچار نوروپاتی عصب اولنار شده است. یا اینکه در اثر شکستن استخوان کلاویکل ممکن است فرد دچار مشکل در شبکه بازویی شود و دچار فلکسوپاتی گردنی گردد.
فردی 60 ساله با سابقه مصرف وارفارین مراجعه و نمی‌تواند به درستی راه رود و فلکشن ران و اکستنشن زانو را نمی‌تواند انجام دهد و در معاینه، سوزن که به ناحیه ران می‌زنیم به خوبی حس نمی‌کند و می‌توان حدس زد که عصب فمورالش دچار مشکل شده است و می‌توان گفت که این فرد دچار هماتوم عضله پسواس شده است به دلیل مسمومیت با وارفارین .
به اینها کاهش فرس درماتومال گفته می‌شود و بعد از معاینه متوجه می‌شویم تمام عضلات حرکتی این فرد به یک نسبت آسیب ندیده‌اند.
برخی افراد هستند که فقط در بلند شدن مشکل دارن ولی زمانی بایستد راحت است و می‌تواند راه رود ولی مثل اردک راه می‌رود که می‌توان حدس زد که این فرد دچار مشکل و میوپاتی در عضلات پروگزیمال(گلوتئوس ماگزیوس و مدیوس) لگن است. در میوپاتی ها بیشتر عضلات بزرگ پروگزیمال درگیر می‌شوند.
حالت دیگر این است که عضلات پروگزیمال فرد سالم است ولی عضلات دیستال دچار مشکل هستند و در گرفتن اجسام با دست مشکل دارد و مثل اسب راه می‌رود و پای خود را زیاد از روی زمین بلند می‌کند و مچ پایش حرکت بسیار کمی دارد که این حالت در جریان نوروپاتی‌ها وجود دارد که قدرت عضلات پروگزیمال سالم است اما عضلات دیستال دچار مشکل هستند(مچ و دست‌ها) که به مجموع این موارد کاهش قدرت سگمنتال یا درماتوم می‌گویند.
حرکات غیر طبیعی : فرد حرکت اضافی دارد .مثل ترمور (لرزش دست‌ها) یا دائم دچار حرکت قسمتی از بدن
است که به آن کره می‌گویند که کره به حرکات اضافی غیرارادی با دامنه محدود و نسبتاً سریع در عضلات پروگزیمال گفته می‌شود. یا اینکه فرد دچار آتتوز است زبانش را نمی‌تواند بیرون آورد یا اینکه زمانی که زبانش را بیرون می‌اورد دیگر نمی‌تواند آن را به داخل برگرداند و یا اینکه دچار دیستونی است و عضلاتش به طور دائم در حالت انقباض قرار دارند که به این هم آتتوز می‌گویند مثلا ًدیستونی گردنی( تورتیکولی) پیدا کرده یا حالت اپیستوتونوس دارد و یا دیستونی شدید در مچ پا دچار شده که تاندون‌هایش دچار کشیدگی شده و در راه رفتن دچار مشکل شده است.
گاهی حرکات غیرطبیعی خود را به صورت اختلال در حرکت نشان می‌دهد که برای پیمودن مسافت کوتاه، مدت زیادی زمان می‌برد که به این برادی کینزی گفته می‌شود که در افراد پارکینسونی دیده می‌شود و گاهی فرد برای مدت طولانی پلک نمی‌زند که این هم یک نوع برادی‌کینزی است که باز هم در افراد پارکینسونی دیده می‌شود یا اینکه فردی مراجعه می‌کند و یک صورت کاملاً عروسکی دارد و عضلات صورت اصلاً حرکت نمی‌کنند که باز هم این حالت نیز در افراد پارکینسونی وجود دارد و یا اینکه توان قورت دادن خود به خود آب دهان خود را ندارد و بعد از مدتی آب دهان از کنار دهانش می‌ریزد که به آن سیالوره گفته می‌شود و تمام اینها اختلالات حرکتی هستند.
حرکات غیرطبیعی نشان دهنده درگیری عقده های قاعده‌ای مغز است که در واقع سیستم اکسترا پیرامیدال گفته می‌شود. یک سیستم پیرامیدال داریم که مسئول حرکت است و پیام را از کرتکس به عضلات می‌دهد ولی بخش اکسترا پیرامیدال مسئول کنترل حرکت است و دامنه و ریتم حرکت را تعیین می‌کند تا یک حرکت هماهنگ در بدن شکل بگیرد.
در معاینه سیستم موتور رفلکس‌ها را نیز چک می‌کنیم که در اینجا رفلکس‌های عمقی وتری را داریم که تک فیلامانی یا مونوسیناپتیک هستند و اینها یک بازوی آوران به نخاع از محیط و یک بازوی وابران به محیط از نخاع دارند که در این مسیر تنها یک سیناپس وجود دارد و زمانی که به تاندون ضربه میزنیم گیرنده کششی تاندون تحریک و پیام را به نخاع منتقل و از آنجا نیز پاسخ ارسال شده و عضله منقبض می شود. که رفلکس‌های وتری عمقی در جریان نوروپاتی‌ها یا رادیکولوپاتی‌ها کاهش پیدا می‌کند یا از بین می‌روند و در جریان هایپراسپاستیسیتی یا هایپرتونیسیتی
(به طور کلی در جریان ضایعات موتور نورون فوقانی افزایش پیدا می‌کند.
به این افراد نمره می‌دهیم از نظر میزان رفلکس که 2+ حالت طبیعی است و 3+ و 4+ حالت افزایش یافته است و 1+ و 0 حالت کاهش یافته می‌باشد.
در 3+ رفلکس محکمی با زدن چکش ایجاد می‌شود یا حتی با انگشت نیز می‌توان رفلکس را ایجاد کرد
در 4+ به حدی شدید است که حتی بگیریم محل دیگری به جز تاندون مثل استخوان تیبیا را نیز ضربه بزنید رفلکس و علاوه بر این ممکن است کلونوس هم داشته باشیم و وقتی یک ضربه می‌زنیم چندین بار منقبض می‌شود ایجاد می‌شودو یا اینکه زمانی پاتلا راست را می‌زنیم پاتلا چپ نیز منقبض می‌شود.
1+ : گرفتن رفلکس بسیار سخت است
0: به هیچ طریقی نمی‌توان رفلکس به دست آورد
معاینه سیستم حسی:
قسمت های مختلف نخاع که به آن‌ها راه‌های اسپاینوتالامیک می‌گویند پیام را به تالاموس برده و آن نیز پیام را به کورتکس پریتال منتقل می‌کند، بر 3 قسم هستند قدامی، خارجی، خلفی که هر کدام از این‌ها مسئول انتقال حس خاصی هستند.
خارجی: درد و حرارت قدامی : حس سطحی خلفی: حس عمقی و ارتعاش
با سوزن زدن ستون خلفی و با آب سرد و گرم ستون خارجی و زمانی که پنبه روی صورت یا دست میمالیم یا اینکه فرد متوجه لباس خود هست در واقع ستون قدامی را چک می‌کنیم.
فردی که می‌تواند به راحتی و بدون نگاه کردن به پا‌های خود راه رود و چشم بسته نیز توانایی راه رفتن را دارد این نشانه این است که حس موقعیت و جهت‌یابی او سالم است . افرادی که دچار این اختلال هستند در راه رفتن به پا‌های خود نگاه می‌کنند و چشم خود را ببندند زمین می‌خورند و از همه مهم‌تر،از اینکه پای خود را از روی زمین بر دارن می‌ترسن و نمی‌تواند تصور کند پایش روی هوا است یا زمین. راه دیگر چک کردن این افراد با دیاپازون است که زمانی روی زانو یا کرست ایلیاک و یا مالئول پا آن‌ها دیاپازون را قرار می‌دهیم متوجه نمی‌شوند.
تست رومبرگ: به فرد می‌گوییم بایستد و دست خود را جلو بیاورد و بعد چشم خود را ببندد و ببینیم آیا می تواند تعادل خود را حفظ کند یا خیر که در واقع این تست نشان دهنده حس موقعیت است و اگر مشکل داشته باشد یعنی در ستون‌هاو یا راهای رساننده پیام به ستون‌ها مشکل وجود دارد.
سطح حسی:
کار دیگر در معاینه حسی، درجه حسی است که بر اساس درماتوم‌های مختلف حسی این عمل را انجام می‌دهیم و از بالا شروع به سوزن زدن یا لمس کردن می‌کنیم و از یک مقطعی بیمار ممکن است بگوید دیگر سوزن را حس نمی‌کند یا کمتر حس می‌کند و بهترین راه این است که از پشت این عمل را انجام دهیم واین نشانه درگیری نخاعی است و می‌توان مقطع درگیری نخاعی را مشخص کرد.
معاینه سیستم مخچه‌ای یا تعادلی: مخچه دو عمل را بر عهده دارد یکی حرکات ظریف و متناوب را برعهده دارد و دیگری تعادل عضلات چشم و تعادل در راه رفتن و تعادل عضلات تنه و عضلات اندام ها را بر عهده دارد و کار دیگر نقش در تونیسیته عضلات است که در مشکل مخچه‌ای فرد دچار هایپوتونی می‌شود.
در افرادی که دچار هایپوتونی شده‌اند در معاینه بر روی تخت ممکن است متوجه مشکلی نشویم اما همین که می‌ایستد بسته به اینکه مخچه در کدام سمت آسیب دیده باشد فرد از همان سمت به زمین می‌خورد و به عبارتی فرد دچار همی‌آتاکسی شده است و این در حالی است که فرس عضلانی نرمال است.
مخچه در حرکات ظریف و الترنیتیو هم نقش دارد مثل پیانو نواختن و حرکات فینگر تونوس انجام دادن و...
در افراد اختلال مخچه حرکات چشم نیز دچار مشکل است و نیستاگموس دارد و تعادل حرکات چشمی را نیز دست می‌دهد این افراد همچنین کنترل عضلات بلع خود را نیز از دست می‌دهند و با هم هماهنگ نیستند و حرف زدنش نیز مختل است و عضلات تکلمی یا ارتیکولیشن با هم هماهنگ نیستند و حروف را به خوبی به زبان نمی‌اورد که به آن
اسلارد اسپیچ می‌گویند و علتش نا‌هماهنگی در عضلات صحبت کردن است و اصطلاحاً فرد دچار دیس آرتریااست. همچنین ممکن است فرد دچار دیس‌فاژی نیز شود یعنی در بلعیدن هم دچار مشکل گردد.
و آخرین مرحله معاینه نورولوژی این است که فرد بلند شود و راه رود که به آن معاینه گیت(محور) می‌گویند. در واقع دربسیاری از مواقع مانند حالت همی‌آتاکسی در معاینه چیزی پیدا نمی‌کنیم ولی همین که فرد بلند می‌شود متوجه می‌شویم که عدم تعادل به سمت چپ یا راست دارد.
معاینات مخچه عبارتند از:زدن انگشت به بینی، تاندم گیت و تست رومبرگ.
مسیر بینایی: شعاع‌های نورانی از میدان بینایی آمده و در قسمت‌های مقابل در رتین قرار می‌گیرند یعنی شعاع‌های نازال میدان بینایی در قسمت تمپورال رتین قرار می‌گیرند و برعکس و اشیا را در رتین به صورت معکوس و برعکس مشاهده می‌کنیم یعنی چپ و راست و بالا و پایین برعکس می‌شود و سپس از رتین آمده و عصب اپتیک را
تشکیل می‌دهند قسمت‌های نازال ، نازال عصب اپتیک و لترال ، لترال عصب اپتیک را تشکیل می‌دهد که لترال‌ها در اپتیک ترکت را تشکیل می‌دهند که این کیاسما تقاطع نمی‌کنند و نازال ها تقاطع می‌کنند و بعد از آن مسیر بینایی
مسیر بینایی از الیاف لترال همان سمت و نازال سمت مقابل تشکیل می‌شود.

دیابت

دیابت یا مرض قند، بیماری مزمنی است که در آن نظم سوخت و ساز بدن مختل می شود. به همین غلظت قند خون افزایش میابد که مربوط به کمبود یا عدم فعالیت هورمون انسولین مترشحه از پانکراس می باشد. در واقع در پانکراس چهار دسته سلول وجود دارد که دسته سلول های نوع بتا در آن مسئول ترشح انسولین هستند و وظیفه انسولین آزاد سازی گلوکز از کبد می باشد که عکس این عمل توسط سلول های آلفا پانکراس که مسئول ترشح گلوکاگون هستند انجام میگیرد و موجب ذخیره گلوکز در کبد به صورت گلوکاگون می شوند. گاهی اوقات به دلایل مختلف ممکن است سلول های بتا دچار کمبود ترشح شوند البته گاهی هم ممکن است سلول های بتا درست عمل کنند و انسولین را به میزان کافی ترشح کنند ولی به علت اختلال در سلول های بدن که ممکن است فاقد گیرنده های انسولین باشند و یا گاهی اوقات به علت وجود یک سری مواد خنثی کننده ی انسولین فرد دجار بیماری دیابت شود.

نشانه های بیماری دیابت

بیماری دیابت در مراحل اولیه علائم بارزی ندارد ولی به تدریج که پیشرفت نمود،ممکن است یک یا چند نوع از علائم زیر ظاهر شود:
تکرر ادرار،تشنگی زیاد،کاهش وزن بدن،گرسنگی،ضعف بینایی،خارش و بی حسی دست و پا و خشکی زیاد پوست، تاخیر در ترمیم زخم و عفونت های مکرر.

نسبت شیوع دیابت چقدر است

طبق آمار ارائه شده توسط سازمان جهانی بهداشت 150 میلیون نفر در جهان گرفتار دیابت هستند. در ایران حدود سه میلیون بیمار دیابتی شناسائی شده است و چون بخش اعظم مبتلایان خبر از بیماری خود ندارند نمی توان آمار دقیقی ارائه نمود. در عین حال به نظر می رسد که حد اقل 5 تا 6 درصد جمعیت به نحوی از دیابت و عوارض آن رنج میبرند . این نسبت در بعضی از نقاط کشور به علت تغذیه و روش زندگی نامناسب تا 10 درصد نیز گزارش شده است

تشخیص دیابت چگونه صورت میگیرد

بیماری دیابت با افزایش قندخون مشخص می شود.در این حالت بیمار احساس تشنگی کرده و تکرر ادرار پیدا میکند که به علت این است که وقتی قند از طریق ادرار دفع میشود آب را نیز با خود دفع می کند زیرا کلیه ها دارای یک حد اکثر ظرفیت برای انتقال گلوکز هستند زمانی گلوکز در پلاسمای فرد به بیش از دو برابر رسید چون کلیه ها توان جذب دوباره گلوکز را ندارند گلوکز در ادرار در موارد شدید ظاهر شده که با تست ادرار نیزمشخص میشود.پزشک با مشاهده این علامت ها مشکوک به دیابت شده و درخواست آزمایش می کند که می تواند دو نوع تست استفاده شود:
1-FBS:در این تست قند خون ناشتا را محاسبه میکنند که باید بین 70 تا 110 میلی گرم در 100 میلی لیتر خون باشد و افرادی با قند خون بین 110 تا 125 میلی گرم در 100 میلی لیتر خون غیر طبیعی و باید تحت مراقبت قرار گیرند و اگر فرد دارای قند بالای 125 باشد دیابتی محسوب میشود ( در ازمایش ها منظور از قند در میلی گرم میزان گلوکز در میلی گرم خون است.)

2- 2hpp: در این تست قند خون فرد را 2 ساعت بعد از وعده ی غذایی (یا مصرف مواد قندی) محاسبه کرده که باید زیر 200 باشد.