عفونت های قارچی حنجره بایستی در تشخیص افتراقی لارنژیت های مزمنی که به درمان پاسخ نمی دهند در نظر گرفته شوند .
بیماران مبتلا به دیابت ، درمان طولانی مدت با استروئیدها یا سایر بیماری های ناتوان کننده درصدر بیماران مستعد به ابتلا به عفونت قارچی حنجره قرارد ارند .
اکتینومایکوزیس عفونت باکتریایی است که اغلب در گروه عفونت های قارچی قرارداده می شوند .
معمولا عامل مسبب اکتینومایسیس اسرائیلی می باشد.
این عامل جزء باکتری های گرم مثبت تاژک دار است و معمولا باعث ایجاد عفونت های مترشحه مزمن در ناحیه تحت فکی ثانوی به بهداشت بد دندان می شود .
حنجره باه استثنای وضعیت های بعد از پرتوتایی یا جراحی بندرت درگیر می شود .
درمان نیازمند استفاده از آنتی بیوتیک مناسب به مدت 3 ماه یا بیشتر می باشد.
نسوج غیر زنده باید دربرید شوند .
علت ایجاد بلاستومایکوزیس،بلاستومایسیس درماتیتیدیس می باشد .
معمولا این قارچ در جنوب شرقی ایالات متحده ودره های رودخانه می سی سی پی یافت می شود .
اغلب به آن بلاستومایکوز آمریکای شمالی اطلاق می گردد .
این قارچ نوعا الگوی ارزنی ( میلیاری ) ندولار همراه با کازئوز ایجاد می کند.
اگرچه ممکن است تغییرات اولسراتیو رویت شود.
طناب های صوتی حقیقی شایع ترین محل درگیری می باشند .
تشخیص براساس بیوپسی صورت می گیرد از نظر سیتولوژی ، التهاب حاد ومزمن توام با شکل گیری آبسه های ریز دیده میشود .
سلول های ژآنت نیز وجود دارد .
احتیاط : معمولا هیپرپلاری پسودواپی تلیوماتوز وجوددارد و اغلب به اشتباه تحت عنوان یک روند بدخیمی ، معمولا کارسینوم سلول سنگ فرشی ( SCC) تفسیر می شود .
درمان با یک دوره طولانی امفوتریسین B صورت می گیرد .
کاندیدیازیس می تواند باعث ایجاد عفونت حاد یا مزمن حنجره شود .
عامل مهاجم کاندیدا آلبیکانس است که ومعمولا دریک فرم خفیف دیده می شود که ثانوی به استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها یا پرتودرمانی همزمان برای کانسرهای سروگردن می باشد.
فرم خطرناکتراین بیماری در افراد با سندرم نقص ایمنی اکتسابی AIDS یا بیماران تحت درمان باشیمی درمانی سیستمیک دیده می شود .
این بیماری همیشه ازطریق حفره دهان به حنجره گسترس یافته و ممکن است بطور ثانوی باعث درگیری مری شود .
تشخیص درمواقع وجود اگزودای مشخص پنیری سفید در حنجره مطرح میشود .
بیوپسی نمایانگر هیپرپلازی سودواپی تلیوماتوز با اشکال مخمری و پسودهایف می باشد .
درمان معمولا با استفاده از ضد قارچ های موضعی صورت می گیرد .
هنگامی که درمان طبی سیستمیک مورد نیازاست از آمفوتریسین B استفاده می شود .
هیستوپلاسموز ناشی از قارچی به نام هیستوپلاسما کسپسولانوم که درنواحی اوهایو و دره رودخانه می سی سی پی آندمیک می باشد .
این بیماری عمدتا ریه ها را درگیر نموده اما حنجره وزبان نیز می تواند جزو محل های درگیری باشند .
این بیماری هم ازلحاظ میکروسکوپی وهم از لحاظ بالینی مشابه سل می باشد .
نکته : هیستوپلاسموز تمایل به درگیری اپی گلوت و طناب های صوتی کاذب را دارد .
سل ترجیحا یک سوم خلفی حنجره را درگیر می سازد.
معمولا تشخیص بوسیله تست ثبوت مکمل و کشت ارگانیسم صورت می گیرد .
از نظر بافت شناسی همراه با التهاب مزمن ، گرانولوم و حتی هیپرپلازی پسودواپی تلیوماتوز ممکن است مشاهده شود .
درمان بوسیله یک دوره طولانی استفاده از آمفوتریسین B صورت می گیرد .
کوکسیدیوایدومایکوزیس که تب دره سان جاکوئین نیز نامیده می شود ، یک بیماری قارچی آندمیک در نواحی جنوب غربی ایالات متحده امریکا و شمال مکزیک می باشد .
عفونت دراثر اسپورهای استنشاقی ایجاد شده و ریه ها بیشترین و شایع ترین مکان درگیری می باشند .
ارگانیسم سبب کوکسید یواپدس ایمیتیس می باشد .
تشخیص بوسیله تست های پوستی داده می شود و از تست های ثبوت مکمل برای تایید استفاده می شود.
انتشار خارج ریوی این بیماری نادراست .
ممکن است ضایعات حنجره بصورت بافت گرانولاسیون یا اولسراسیون به نظر بیایند و ممکن است باعث اختلال راه هوایی شوند.
بیوپسی نشان دهنده گرانولوم است که بسیار شبیه نوع سلی می باشد .
بافت شناسی اغلب فقط ارتشاح التهابی را نشان می دهد.
لذا برای رسیدن به تشخیص از رنگ آمیزی قارچی برای شناسایی ارگانیسم هایی که مشخصا دارای اسپور انتهایی هستند استفاده می شود .
درمان بصورت تزریق داخل وریدی آمفوتریسین B می باشد .
احتیاط : تمام عفونت های قارچی درگیر کننده حنجره می توانند باعث هیپرپلازی سودواپی تلیوماتوز شوند .
بیوپسی های سطحی باعث تشخیص اشتباه کانسر و در نتیجه لانژکتومی توتال شده است .
بیوپسی های عمقی در بیماران با تظاهرات غیر معمول یا بیماری های ناتوان کننه مزمن لازم می باشد .
زهره طالبی
سل حنجره هنوزیکی از شایع ترین بیماری های گرانولوماتوز حنجره به شمار می آید.
این بیماری معمولا ناشی از ابتلای قبلی ریه می باشد .
شیوع آن تا سالهای اخیر رو به کاهش بود و علت افزایش ناگهانی آن عمدتا دراثر شیوع ویروس نقص ایمنی انسانی می باشد .
معمولا تظاهر آن بصورت :
1) خشونت صدا
2) آدینوفاژی نامتناسب با اندازه ضایعه
3) سرفه
4) کاهش وزن
5) تعریق شبانه
6) همویتزی
شایع ترین محل درگیری حنجره ناحیه گلوت است .
معمولا تشخیص بوسیله مجموعه نمونه های خلط مثبت ، یافته های مشخص درفیلم اشعه x وبیوپسی ها صورت می گیرد .
بیوپسی ها برای باسیل های اسید فاست مثبت می باشند .
درمان طبی بوده و شامل استفاده سیستمیک از داروهای مناسب ضد سل است .
نکته : 2تا 4 دارو مطابق با حساسیت های ارگانیسم های کشت داده شده برای دوره درمانی طولانی ممکن است مورد نیاز باشد .
بیماری ریفلاکس لارنگوفارنژیال گاستروازوفاژیال (GERD) برکشت محتویات معده به مری می باشد.
بیماری ریفلاکس لارنگوفارنژیال به رسیدن مواد ریفلاکس شده به لارنگوفارنکس اطلاق شده که باعث ایجادعلایم و نشانه هایی می شود.
اخلاف نظر: علی رغم اینکه در گذشته تصور می شد ریفلاکس گاستروازوفاژیال تقریبا مترادف با سوزش سر دل و سوء هاضمه باشد.اما هم اکنون آشکار شده که GERDبصورت بسیاری از علایم سرو گردن شامل گلودرد ، خشونت صدا ، سرفه مزمن ودرد گوش خود را نشان می دهد.
این علایم مرتیط با گوش و حلق و بینی در 50% موارد بدون سوزش سر دل روی می دهند.
سایر شکایاتی که بطور شایع وجود دارند شامل:
1) ترشحات خلف بینی (PND)
2) دیس فاژی یا احساس ماندن غذا در گلو
3) احساس توده در حلق
4) پاک کردن مکرر گلو می باشند.
خشونت صدای ایدیوپاتیک اغلب شایع ترین شکایت بیمار می باشد.
در طی معاینه فیزیکی ، شایع ترین یافته ها در سروگردن اریتم وادم بخش خلفی حنجره همراه با ضخیم شدگی مخاط اینترآریتنوئید است.
ممکن است زخم های تماسی و بافت گرانولاسیون نیز یافت شود.
در 50 درصد بیماران پاتولوژی قابل ملاحظه ای مشخص نشده است.
بیماری ریفلاکس لارنگوفارنژیال معمولا بر اساس زمینه های بالینی تشخیص داده می شود.
معمولا این بیماری در اثر شل شدگی گذرای اسفنکتر تحتانی مری ایجاد می شود.
شرح حال و معاینه فیزیکی معمولا به تنهایی تشخیصی می باشند.
با این حال ، در صورت نیاز به تایید تشخیص ، مطالعه پروب دوگانه PH بصورت 24 ساعته استاندارد طلایی محسئب می شود.
سایر تستهایی که می توانند اختلالاتی را که هنگام ریفلاکس لارنگوفارنژیال وجود دارند تشخیص دهند شامل مانومتری مری و بلع باریم می باشند.
رویکرد به درمان بیماری ریفلاکس لارنگوفارنژیال معمولابه صورت مرحله به مرحله صورت می گیرد ایاد اصلاحات در رژیم غذایی و سبک زندگی اولین قدم میباشد .
نشان داده شده که مصرف چربی و متیل گزانتین هایی که در شکلات و بادشکن هایی مانند نعناع و نعناع بیابانی یافت میشوند مستقیما فشار اسفنگترتحتانی مری را پایین می آورند .
قهوه شربت های کولا ، ابجو و شیر از محرک های قوی ترشح اسید معده می باشند.
تعدادی از داروهایی که نشان داده شده باعث کاهش فشار اسفنگتر تحتانی مری می شوند.
شامل تئوفیلین ، داروهای بتا ، دو – آدرنرژیک و قرص های ضد بارداری خوراکی می باشند.
الکل ومصرف سیگار دامنه اسفنگتر تحتانی مری را کاهش داده و کلیرانس طبیعی اسید را مختل می سازند.
چاقی ، حاملگی ، پوشیدن لباس های تنگ همگی باعث افزایش فشار داخل شکمی شده و در نتیجه گرادیان فشاری گاستروازوفاژیال را کاهش می دهند.
نشان داده شده که بالا بردن سر تختخواب به اندازه 6 اینچ میزان بروز حملات ریفلاکس را کاهش داده و کلیرانس اسید را افزایش می دهد .
تشک های آبی ، دارای اثر منفی میباشند .
فعالیت سنگین حملات ریفلاکس را درافراد سالم افزایش می دهد .
هنگامی که تغییرات سبک زندگی ورژیم موثر نباشند ، بایستی درمان طبی جایگزین شود.
شروع درمان طبی معمولا با آنتی اسیدها یا مهارکننده های میباشد .
درصورت موثر نبودن این داورها می توان از داروهای پروکینتیک مانند متوکلرپرامید و سیزاپراید استفاده نمود .
مهارکننده های پمپ پروتونی مانند اومپرازول و لاتسوپرازول ، درکنترل ترشحات اسید بسیار موثرهستند .
جراحی آنتی ریفلاکس را می توان با اطمینان از طریق آندوسکوپی انجام داد .
این مورد معمولا در موارد شکست درمان های طبی درنظرگرفته میشود .
زهره طالبی