پسوریازیس

بیماری پاپولو اسکواموی التهابی مزمن و شایع با علت نا مشخص که احتمالا به عملکرد غیر طبیعی لنفوسیت ها بر میگردد.

پوست ناخن ها و مفاصل گرفتار میشوند.

شایعترین تظاهر بیماری پلاکهای پوسته ریزی دهنده روی زانوها ارنج و پوست سر است.                                                   شرح حال

شیوع بیماری در جمعیت انسانی 1 تا 3 درصد براور د شده است.

بیماری چند عاملی است.

عوامل محیطی و زمینه های ارثی برای بیماری شناخته شده است.

مردان وزنان به یک نسبت مبتلا میشوند.احتمال ابتلا در  صورت درگیری یکی از والدین و یال فرزندان افزایش می یابد.

بیماری در همه سنین دیده میشود.

حداکثر بروز در دهه ی 3 و6 عمر است.

شدت ومدت زمان بیماری متغیر است.

مواردی که بیماری را بدتر میکند

عفونت

ترومای فیزیکی

داروها (لیتیوم و ضد مالاریا ها وقطع استروئیدها)

سرما

خشکی هوا

شدت خارش متفاوت است.

یک سوم بیماران درگیری ناخن دارند.

ارتریت پسوریازیسی (فاکتور روماتوئید منفی است)در 5 تا 8 درصد بیماران دیده میشود

پسوریازیس پلاکی                

پاپول های قرمز با حاشیه مشخص و پوسته ریزی دهنده ای است که با پیوستن به یکدیگر پلاکهای گرد و بیضی پایدار ایجاد میکند.

معمولا سطوح اکستانسوری اندام ها پوست سر و کیسه بیضه را درگیر  میکند. معمولا صورت کف دست و پا گرفتار نمیشود.

رنگ قرمز پر رنگ از اختصاصات بیماری است که  تغییر نمیکند.

پوسته ها سفید و نقره ای رنگ بوده محکم به سطح ضایعه چسبیده اند و برداشتن انها با نقاط خونریزی دهنده همراه خواهد بود.(علامت اسپیستز)

پوسته ها به خصوص در پوست سر میتوانند بسیار زیاد و متراکم باشند

پسوریازیس قطره ای

یک شکل بیماری نا پایدار است و با بروز ناگهانی تعداد زیادی پاپول های   پسوریازیسی روی تنه شروع میشود.

معمولا به دنبال عفونتهای استرپتوکوک و ویروسی و با شیوع کمتر پس از قطع استروئیدهای سیستمیک دیده میشود.

پوسچولوز پالموپلانتار               

این شکل عود کننده ومکرر بیماری با مصرف تنباکو ارتباط دارد.

پوسچولهای استریل روی زمینه سرخ رنگ  در کف دست و پا بروز میکنند

پوسچول ها پاره نمیشوند ولی به سمت قهوه ای تیره تغییر رنگ پیدا میکنند.

معمولا دردناک هستند.

درگیری ناخن شایع است.

پسوریازیس معکوس                

شکل نادری از بیماری در نواحی فلکسوری و چینهای پوستی که اغلب در کشاله ران و زیر پستان دیده میشوند.

پلاکهای قرمز رنگ با سطح نرم و ماسره شده و با حاشیه مشخص دیده میشود.

احتمال عفونت قارچی ثانویه در بیماران دیابتی و در صورت مصرف استروئید موضعی بیشتر میشود.

پسوریازیس پوسچولر جنرالیزه          

شکل غیر شایع وبسیار شدید بیماری که نیاز به اقدامات درمانی فوری دارد.

میتواند با تب و دردناک شدن ضایعات همراه باشد.

ممکن است با مصرف داروها ارتباط ذاشته باشد.

پوسچولها ممکن است موضعی یا فراگیر باشند و اغلب به صورت موج های دوره ای بروز میکنند.

پسوریازیس اریترودرمیک              

این نوع غیر شایع و شدید بیماری  نیاز بها قدامات درمانی فوری دارد.

تمام بدن قرمز میشود بیمار لرز میکند و پوست دردناک میشود.

ممکن است با مصرف داروها رابطه داشته  باشد.

بیماری ناخن                    

تظاهر بالینی بسته به محلی از ماتریکس ناخن که درگیر شده است میتواند متفاوت باشد.

حفره دار شدن  انیکولیز دبری های زیر ناخن لکه های روغن ودیستروفی ناخن دیده میشوند.

در شرایطی که یافته های پوستی وجود ندارند یا تشخیصی نیستند یافته های ناخنی به نفع تشخیص پسوریازیس هستند.

بیماری مفاصل

فاکتور روماتوئید منفی است.

شایعترین تظاهر مفصلی الیگو ارتریت غیر قرینه است.

نوع موتیلان که 5 درصد بیماران را درگیر میکند معمولا در اوایل بیماری شروع میشود.

نوع مهره ای که 20 بیماران را درگیر میکندو بیمار را ناتوان میسازد.

نوع درگیر کننده مفاصل بین انگشتی دیستال 10 درصد است و همراه با تغییرات ناخنی است.

ازمایشگاه                     

بیوپسی پانچ پوستی:

اکانتوز

هایپر کراتوز

هایپو گرانولوز

ابسه های مونرو

تشخیص افتراقی                  

درماتیت سبورئیک

اگزما

تینه ای سر

کاندیدیازیس

پیتیریازیس روزه

پوسچولوز حاد جنرالیزه  اگزانتماتوز

درمان                    

موضعی

سیستمیک

فوتوتراپی

 درمان موضعی                 

ترکیبات تار : پماد  لوسیون  شامپو

استروئید موضعی: بهترین درمان برای کاهش خارش و التهاب است.

درمان موضعی پوست سر

درمان موضعی برای ناخن

استروئید                     

استروئید موضعی گروه یک تا پنج به طور سریع و موقت علایم را کنترل میکند.

مصرف مداوش دارو را بی اثر خواهد کرد.

مصرف دراز مدت با تلانزکتازی و اتروفی همراه خواهد بود.

بهترین راه تجویز دوره های 7تا14 روزه است روزی 2بار و سپس 7 تا 14 روز قطع داروست.

درمان سیستمیک                

مبتلایانی که بیش از 20درصد سطح بدنشان درگیر است یا شرایط بالینی سختی را تجربه میکنند از درمان سیستمیک سود میبرند.

رویکرد چرخشی به درمانهای سیستمیک عوارض سمی را کاهش میدهد و اجازه میدهد در دراز مدت بتوان از درمان استفاده کرد.

متوترکسات

سیکلوسپورین

اسیترتین

درمانهای بیولوزیک